Αέρινη, ακαταπόνητη και πανέξυπνη η Σιλβί Γκιλέμ που σήμερα μοιάζει να ξαναγεννιέται μέσα από τις σύγχρονες χορογραφίες όχι μόνο δεν θυμίζει το κλασικό της παρελθόν αλλά η ευγένειά της ανατρέπει και την «ταμπέλα» της σνομπ που για χρόνια τη συνόδευε. Η έμπνευση από αυτήν δεν είναι είδηση αλλά μάλλον αποτελεί ρουτίνα. Οταν, όμως, δύο σπουδαίοι χορογράφοι όπως ο Ματς Εκ και ο Γουίλιαμ Φορσάιθ δοκιμάζουν τα νέα τους χορευτικά πειράματα στη βασίλισσα του χορού, τότε το πράγμα αλλάζει. Η παράσταση που υπογράφουν οι τρεις τους και η οποία κάνει παγκόσμια πρεμιέρα την Τρίτη στο «Sadler's Wells» του Λονδίνου έχει τίτλο «6000 μίλια μακριά» και το διήμερο 19 και 20 Ιουλίου θα την παρακολουθήσουμε και στο Ηρώδειο. Κοινή αφετηρία για όλους, το κλασικό μπαλέτο. Κοινή τους ανάγκη, όμως, και η
εξέλιξή του. Η Σιλβί Γκιλέμ, με τη σπάνια χορευτική ιδιοφυΐα που διαθέτει, από απόλυτη σταρ του κλασικού (στα 14 της ήταν ήδη etoile στο Μπαλέτο της Οπερας του Παρισιού) έκανε πριν από χρόνια αυτήν την πρωτόγνωρη στροφή προς το σύγχρονο.
Και σήμερα μοιάζει ιδανική ερμηνεύτρια στις νεωτερικές προκλήσεις των χορογράφων που δεν σταματούν να εξερευνούν την κίνηση (από τον Ράσελ Μάλιφαντ και τον Ακραμ Καν έως τον Ρομπέρ Λεπάζ).
Η χορογραφία του Ματς Εκ -την οποία «ντύνει» μουσικά με την τελευταία σονάτα για πιάνο του Μπετόβεν- έχει τίτλο «Ajo», που στα ελληνικά σημαίνει «Αντίο» και είναι η τέταρτη φορά που ο Σουηδός αφιερώνει έργο του στην Γκιλέμ.
«Εφτιαξα το "Ajo" για να μιλήσω για μια γυναίκα που αποχαιρετά μια συγκεκριμένη κατάσταση στη ζωή της. Πρόκειται για έναν εσωτερικό διάλογο που κάνει με τον εαυτό της, απαραίτητο για όσους θέλουν να προσπεράσουν τις δυσκολίες και να πάνε παρακάτω», λέει ο ίδιος για τη δημιουργία του.
Ο Φορσάιθ, από την άλλη, που επίσης γνωρίζει καλά τη γαλλίδα χορεύτρια, αφού πρωτοσυνεργάστηκε μαζί της τη δεκαετία του '80, ετοίμασε ένα ντουέτο με τίτλο «Rearray» που η Γκιλέμ θα μοιραστεί με τον επί χρόνια συνεργάτη της στην Οπερα του Παρισιού, Νικολά Λε Ρις.
Μεταξύ των δύο έργων θα παρουσιαστεί και ένα ντουέτο του Γίρζι Κίλιαν με τίτλο «27'52». «Είναι ιδιαίτερο συναίσθημα να χορογραφεί κανείς μόνο για σένα. Μοιάζει σαν να μοιράζεσαι μαζί του τα βήματα, τα συναισθήματα, την ίδια προσπάθεια», μας είπε πριν απο λίγους μήνες η Γκιλέμ.
Οι Βρετανοί, πάντως, έχουν εξαντλήσει κάθε εισιτήριο για την πρεμιέρα στο «Sadler's Wells», ενώ η εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung» έγραψε πως η χορογραφία του Εκ (ανέβηκε στη Στοκχόλμη πέρυσι) είναι απλώς «αριστούργημα».
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ο διεθνής τύπος την υμνεί. Συμμερίζεται άραγε κι η ίδια τον ενθουσιασμό των δημοσιογράφων; «Δεν μου αρέσει και δεν είναι η δουλειά μου να συμφωνώ ή να διαφωνώ με τους δημοσιογράφους. Κάποιοι άλλοι θα πουν κάτι διαφορετικό. Η καριέρα αποτελείται από τόσα διαφορετικά πράγματα που δεν μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Αν αυτό που δείχνουμε αποπνέει αγάπη, τότε έχουμε κατακτήσει το στόχο μας».
Όσο για τη σχέση της με τον χρόνο, αναφέρει πως «Δυστυχώς, όταν είσαι τόσο εκτεθειμένος στα φώτα, δεν μπορείς παρά να παρατηρείς τις αλλαγές. Δεν μπορώ να κάνω αυτά που έκανα στα 20 μου χρόνια. Υπάρχουν στιγμές που κάνω πέντε λεπτά για να κατέβω μια σκάλα εξαιτίας της κούρασης. Ο πόνος είναι αιώνιος σύντροφος μιας μπαλαρίνας: στα 19 υπάρχει, αλλά τον αγνοείς, τον νικάς. Στα 30 τον πολεμάς. Στα 40 λες "Θεέ μου, είναι πολύ επίπονο". Ωστόσο, είμαι πολύ πιο συμφιλιωμένη με το χρόνο απ' ό,τι μερικά χρόνια πριν. Περνά γρήγορα και θέλω πολύ να μην τον αφήνω ανεκμετάλλευτο».
0 comments:
Post a Comment